ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ …
Με συγκίνησε πολύ ένας μαθητής μου ο οποίος πέρυσι φοιτούσε στο σχολείο μαζί με τον μεγάλο του αδερφό.
Εκείνος προχώρησε στο Δημοτικό κι ο μικρός που έμεινε πίσω ως μεγάλο νήπιο, μου είπε με ύφος προβληματισμένο και σοβαρό: « Κυρία, ήμουν πολύ χαρούμενος την πρώτη μέρα που ήρθα στο σχολείο γιατί με έφερε ο αδερφός μου. Μου λείπει που δεν είναι μαζί μου στην τάξη όπως ήταν και πέρυσι.
Τώρα διαβάζει συνέχεια και δεν μου επιτρέπουν να μπαίνω στο δωμάτιο του αλλά όταν τελειώνει παίζουμε για πολλές ώρες και συζητάμε για τους καινούργιους φίλους μας. Είναι ο καλύτερος μου φίλος ο αδερφός μου, του λέω όλα όσα με στεναχωρούν, αλλά λέμε κι αστεία και γελάμε και όταν θα πάω στο δημοτικό θα με προστατεύει και θα με βοηθάει.»
Μου θύμισε τον δικό μου μεγάλο αδερφό, που με έπαιρνε κρυφά από τους γονείς μας στις ντισκοτέκ και μου μάθαινε να χορεύω.
Όταν μεγαλώνεις με αδέρφια, είναι σαν να έχεις τους κολλητούς σου πάντα μαζί σου…
Δεν νιώθεις ποτέ μοναξιά κι όταν μαλώνεις ξέρεις πως σε λίγο πάλι θα αγκαλιαστείς και όλα θα είναι εντάξει…
Και ειδικά σήμερα που οι σχέσεις είναι τόσο δύσκολες, πόσο πολύτιμα είναι τα αδέρφια!!!
Μαθαίνεις να μοιράζεσαι, να συγχωρείς, να μην τα θέλεις όλα εγωιστικά δικά σου, μαθαίνεις να περιμένεις, να νοιάζεσαι, να δίνεις με ανιδιοτέλεια γιατί απλά, ο αδερφός σου είναι το ίδιο με εσένα…
Είναι αίμα σου και γεννήθηκε από τον έρωτα των ίδιων ανθρώπων που γέννησαν κι εσένα…
Όταν έχεις αδέρφια έχεις ανθρώπους να σε νοιάζονται για μια ολόκληρη ζωή, έχεις ώμους να ακουμπήσεις και δεν φοβάσαι κανέναν και τίποτα…
Για αυτό και δεν μπορώ να καταλάβω το σκεπτικό αυτού που έγραψε το σχόλιο κάτω από την εικόνα και παροτρύνει τους γονείς να μην κάνουν άλλα παιδιά για να είναι ευτυχισμένο το μοναχοπαίδι τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου