Μαρμάρινο άγαλμα ύψους σχεδόν 1 μέτρου βρέθηκε στη Βέροια – Χρονολογείται στους αυτοκρατορικούς χρόνους

 

ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ 2 ΑΓΑΛΜΑΤΑ ( 1 ΣΤΗ ΒΕΡΟΙΑ ΚΑΙ 1 ΣΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ ). ΤΑ ΚΑΛΥΠΤΕ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΜΕΝΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ !!!

ΕΛΛΑΔΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

29 Δεκεμβρίου, 2021Αλφειός Ποταμός

(Φωτ.: Υπουργείο Πολιτισμού)

Αρχαία Επίδαυρος: Η βροχή αποκάλυψε μαρμάρινο άγαλμα γυναίκας

Ένα σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα ήρθε στο φως σχεδόν… κατά τύχη στην αγορά της αρχαίας Επιδαύρου. Λόγω των έντονων βροχοπτώσεων υποχώρησε ένα στρώμα από την ανασκαφή και αποκαλύφθηκε η πίσω όψη μαρμάρινου γυναικείου αγάλματος, πολύ καλής ποιότητας.

Παρά το γεγονός ότι η φετινή ανασκαφική περίοδος έχει ολοκληρωθεί, στην αρχαία Επίδαυρο επέστρεψαν μέλη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας.

Το άγαλμα ήταν σε σημείο που οι εργασίες δεν έχουν ακόμα προχωρήσει σε βαθύτερα στρώματα. Βρέθηκε ακέραιο, με εξαίρεση τα χέρια που ήταν πρόσθετα, και το κεφάλι που πιθανότατα έσπασε κατά την πτώση του αφήνοντας στη θέση του τον ένθετο όλμο στερέωσής του.

Η γυναίκα που αναπαρίσταται φορά ποδήρη χιτώνα και ιμάτιο που στερεώνεται αριστερά στον ώμο. Κρέμεται από το χέρι, σε πλούσιες πτυχές. Η μία του άκρη περνά πίσω από την πλάτη, κάτω από τη δεξιά μασχάλη και ρίχνεται λοξά πίσω, πάνω από τον αριστερό ώμο.

Στη θέση του δεξιού βραχίονα επιφάνειες που διατηρούν τους συνδέσμους από πρόσθετα μέρη δείχνουν ότι η μορφή έκανε τη χειρονομία της ανακάλυψης, δηλαδή της ανάσυρσης του ιματίου με το δεξί χέρι προς τα έξω και πάνω.

Αυτή η κίνηση ήταν χαρακτηριστική εγγάμων γυναικών κατά την αρχαιότητα και με αυτή συχνά απεικονιζόταν η Υγεία, σύζυγος ή κόρη του Ασκληπιού.

Μία πρώτη εκτίμηση τοποθετεί το έργο στους αυτοκρατορικούς Ρωμαϊκούς χρόνους.

(Φωτ.: Υπουργείο Πολιτισμού)

Στο χώρο εκτελείται από το 2015 συστηματική ανασκαφή από ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Αθηνών με την οικονομική υποστήριξη του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση.

Κοντά στο θέατρο της αρχαίας πόλης («μικρό θέατρο Επιδαύρου» σήμερα), το οποίο βρισκόταν μέσα στην αρχαία αγορά, έχει αποκαλυφθεί σημαντικό οικοδόμημα κρήνης και συνδεόμενος με αυτό περίβολος του 4ου π.Χ. αι., που στη Ρωμαϊκή εποχή απέκτησε νέα μορφή με την προσθήκη στοάς στη δυτική και θολωτού κτηρίου στη βόρεια πλευρά τους.

Επίσης έχουν προκύψει στοιχεία που ενθαρρύνουν την ταύτιση του συγκροτήματος αυτού με το αναφερόμενο από τον Παυσανία τέμενος του Ασκληπιού στην πόλη της Επιδαύρου.

………………………………………………………………

ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΛΥΠΤΕ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΠΡΟΦΥΛΑΚΤΑ …

…………………………………………………………………

Μαρμάρινο άγαλμα ύψους σχεδόν 1 μέτρου βρέθηκε στη Βέροια – Χρονολογείται στους αυτοκρατορικούς χρόνους

Δελτίο Τύπου από Υπ. Πολιτισμού και Αθλητισμού: ​Στο κέντρο της αρχαίας, αλλά και της σύγχρονης Βέροιας, πολύ κοντά στον επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο του Αγίου Παταπίου, σε σωστική ανασκαφή της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ημαθίας, σε ένα από τα ελάχιστα μη ανοικοδομημένα οικόπεδα της πόλης, ήρθε στο φως την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου ένα σημαντικό, απροσδόκητο εύρημα: 

ένα μαρμάρινο άγαλμα με ύψος σχεδόν ένα μέτρο (περίπου 3/5 του φυσικού) που χρονολογείται στους αυτοκρατορικούς χρόνους, όταν η Βέροια, ως έδρα του Κοινού των Μακεδόνων και νεωκόρος της αυτοκρατορικής λατρείας, ήταν η πρώτη πόλη της Μακεδονίας, κέντρο των πολιτικών και πολιτιστικών εξελίξεων στην περιοχή και συγχρόνως άξονας συνοχής και σημείο αναφοράς των αρχαίων μακεδονικών παραδόσεων.

Με ριγμένη στον αριστερό ώμο χλαμύδα να τυλίγεται γύρω από το χέρι του, ο γυμνός νεαρός με το αθλητικό κορμί αναδύεται από τον όγκο του μαρμάρου, ανακαλώντας κλασικά πρότυπα, εικόνες αγαλμάτων που σχετίζονται με τον Απόλλωνα ή τον Ερμή. Πρόκειται για έργο ενός ιδιαίτερα ικανού τεχνίτη που ωστόσο είναι προφανές ότι δεν τελείωσε ποτέ. Για κάποιο λόγο, ο γλύπτης, μολονότι είχε προχωρήσει πολύ την επεξεργασία των κύριων όψεων, φθάνοντας σε σχεδόν τελικό στάδιο, αποφάσισε να εγκαταλείψει την προσπάθεια ημιτελή. Το γεγονός αυτό κάνει το μικρό άγαλμα ιδιαίτερα πολύτιμο για την μελέτη, όχι μόνο της τεχνοτροπίας, αλλά κυρίως των τεχνικών παραγωγής αυτών των έργων, πιστών αντιγράφων ή και πιο ελεύθερων επαναλήψεων διάσημων πρωτοτύπων, και μας βοηθά να προσεγγίσουμε από μια τελείως διαφορετική σκοπιά την βεροιώτικη σχολή γλυπτικής, η οποία εμφανίζεται με ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά ήδη στα ελληνιστικά χρόνια και φθάνει στο απόγαιό της την εποχή της μεγάλης ακμής της πόλης, όταν βασίλευαν οι Αντωνίνοι και οι «Φιλαλέξανδροι» Σεβήροι (2ος-αρχές 3ου αι. μ.Χ.).

Η ανασκαφή στο οικόπεδο συνεχίζεται.

copyright φωτογραφιών: ΥΠΠΟΑ

……………………………………………………………………………