Αποκρατικοποίηση Μεταλλευτικών Δικαιωμάτων: Τα δικαιώματα ορυκτού πλούτου ανήκουν στους έλληνες πολίτες!

16 hrs ago ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

 

Είναι γνωστό ότι με τον Ν. 3986/2011 Επείγοντα Μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου

Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012−2015, δημιουργήθηκε το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) με αποκλειστική αποστολή την αξιοποίηση ή/και η πώληση των στοιχείων που περιέρχονται στο ενεργητικό του.

Στο άρθρο 2 του Ν.3986/2011 αναφέρεται ρητά ότι στο ΤΑΙΠΕΔ μεταβιβάζονται και περιέρχονται, χωρίς αντάλλαγμα: “4β) Περιουσιακής φύσεως δικαιώματα, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κλπ, που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015.

Και όντως σε αυτό το Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015 στο Κεφ.Κεφάλαιο Β΄ ΙΙ. Αποκρατικοποιήσεις, περιλαμβάνονται προς πώληση το 100% των μεταλλευτικών δικαιωμάτων  εντός του 2012 και 2013. Συγκεκριμένα, στο 4ο Τρίμηνο του 2012 (Μεταλλευτικά Δικαιώματα Ι) και στο 3ο Τρίμηνο του 2013 (Μεταλλευτικά Δικαιώματα ΙΙ).

Μάλιστα εντός του 2011 ανακοινώθηκε και πρόσκληση από την Ειδική Γραμματεία Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων του ΥΠΟΙΚ, με σκοπό τη δημιουργία εταιρείας ειδικού σκοπού (ΕΕΣ) ώστε να περιέλθουν σε αυτήν ως μετοχικό κεφάλαιο τα μεταλλευτικά δικαιώματα με σκοπό την αξιοποίηση και εν συνεχεία πώληση των μετοχών.

Επιτρέψτε μας τις ακόλουθες παρατηρήσεις:

1. Τα μεταλλευτικά δικαιώματα του δημοσίου ανήκουν στην ελληνική πολιτεία και τον ελληνικό λαό, ΔΕΝ πωλούνται και ΔΕΝ μεταβιβάζονται σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, παρά μόνο εκμισθώνονται σε ιδιώτες για έρευνα και εκμετάλλευση με συγκεκριμένο ανώτατο θεμιτό ενοίκιο (μίσθωμα) για τα μεταλλευτικά ορυκτά (άρθρο 84 του Μεταλλευτικού Κώδικα) ή μίσθωμα που διαμορφώνεται μέσω δημοπρασίας ή προσδιορίζεται με τη σύμβαση (όταν πρόκειται για απ’ ευθείας εκμίσθωση) στα ενεργειακά ορυκτά.Το ίδιο ισχύει και για τα δικαιώματα επί των λατομικών ορυκτών (αδρανή, βιομηχανικά και μάρμαρα) όταν βρίσκονται σε δημόσια εδαφική περιουσία.

2. Αν λοιπόν αυτά δοθούν σε ιδιωτική εταιρεία απλά είτε  α) θα (ξε)πουληθούν όπως άλλωστε προβλέπεται και μάλιστα σε συγκεκριμένες τακτές ημερομηνίες σύμφωνα με το ανωτέρω πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων είτε  β) στην καλύτερη περίπτωση, θα αξιοποιηθούν με κάποιο τρόπο και μετά θα πωληθούν, δηλ. προτιμούμε την όποια αξιοποίηση (πχ. εκμίσθωση) να την κάνουν ιδιώτες καταργώντας τις ήδη υφιστάμενες υπηρεσίες (κεντρικό υπουργείο και ΑΔ) !

Ακόμη κι αν δεχτούμε το ανωτέρω, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά που εγείρονται και απαιτούν επαρκή αιτιολόγηση: 

• τί θα γίνει με τα ήδη εκμισθωμένα σε ιδιώτες από τα οποία ήδη το δημόσιο λαμβάνει τα προβλεπόμενα μισθώματα ; Οπως είναι γνωστό ένα μεγάλο μέρος των μεταλλευτικών δικαιωμάτων έχει ήδη εκμισθωθεί από το ελληνικό δημόσιο σε ιδιώτες (πχ. οι βωξίτες της κεντρικής ελλάδος, οι ελληνικοί λευκόλιθοι, τα σιδηρονικελιούχα, τα χρυσοφόρα μικτά θειούχα κλπ)  και εισπράττονται τα προβλεπόμενα από τον νόμο μισθώματα για μεταλλεία που λειτουργούν από τις αρμόδιες ΔΟΥ. Το ίδιο συμβαίνει και με τα λατομεία αδρανών, βιομηχανικών ορυκτών και μαρμάρων,  όπου μάλιστα ένα σημαντικότατο μέρος των δημοσίων μισθωμάτων (50% για μάρμαρα και βιομηχανικά) πηγαίνει και στην τοπική αυτοδιοίκηση.
• τί θα γίνει με τι μελλοντικές νέες συμβάσεις που θα συνάψει το δημόσιο με ιδιώτες για μεταλλευτικά δικαιώματα (πχ. απευθείας ανάθεση του λιγνιτωρυχείου της Βεύης η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη αλλά και οι διεθνείς διαγωνισμοί για τα αναξιοποίητα μέχρι σήμερα δημόσια μεταλλεία που βρίσκονται ante portas) και πώς θα εκτιμηθούν και θα αξιολογηθούν τα αναμενόμενα έσοδα από την εκμίσθωσή τους.
• Τέλος, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι το μόνο που μπορεί να περιέλθει σε μια ιδιωτική εταιρεία Ειδικού Σκοπού ειναι τα έσοδα από τα μισθώματα ώστε αυτά να πηγαίνουν για την αποπληρωμή του χρέους, και η όλη διαχείριση παραμένει στην ελληνική πολιτεία, δεν αντιλαμβάνομαι τι νόημα μπορεί να έχει η δημιουργία εταιρείας και η παρεμβολή του ΤΑΙΠΕΔ.

Αποψή μας είναι ότι το μόνο νόημα που έχει μια τυχόν αποκρατικοποίηση των δικαιωμάτων του δημοσίου επί του ορυκτού μας πλούτου είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε την ελληνική πολιτεία και θεωρούμε ότι μια ιδιωτική εταιρεία Ειδικού Σκοπού θα ερευνήσει, υπολογίσει, εκτιμήσει, διαχειριστεί και εν τέλει αξιοποιήσει καλύτερα από την ελληνική πολιτεία τον Ελληνικό Ορυκτό Πλούτο…

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα  δικαιώματα του δημοσίου  επί του Ορυκτού Πλούτου δεν Αποκρατικοποιούνται, είναι απολύτως αδόκιμος ο όρος.  Η μεταλλευτική περιουσία, ο  Ορυκτός Πλούτος ανήκει στον ελληνικό λαό, τον διαχειρίζεται η Ελληνική Πολιτεία σύμφωνα με το σύνταγμα και τους νόμους και αν θέλετε την άποψή μου, τα όποια κέρδη που τυχόν αποφέρει η διαχείρισή του θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κοινωνική ασφάλιση ή άλλους κοινωνικούς ή περιβαλλοντικούς σκοπούς που αφορούν κυρίως τις άμεσα θιγόμενες τοπικές κοινωνίες. 

Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού. Αν αντί να βελτιώσουμε τον τρόπο διαχείρισης της ελληνικής πολιτείας, ο οποίος όντως σε πολλές περιπτώσεις είναι δυσκίνητος και αργυρώνητος,  τον καταργούμε αντικαθιστώντας τον από ιδιώτες, απλώς εξυπηρετούνται αλλότρια συμφέροντα (προφανώς όχι μόνο εκείνα της αποπληρωμής του χρέους) που σίγουρα δεν σχετίζονται με τους ανωτέρω κοινωνικούς σκοπούς και το συμφέρον του λαού και του τόπου.