Είδαμε τον Μέγα Αλέξανδρο στην Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν !!
Και την κοινήν ελληνική λαλιά ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμε, ως τους Ινδούς…
(Κωνσταντινος Καβάφης)
ΑΛΦΕΙΟΣ : Μιας και συγκεντρώθηκαν οι ηγέτες της Ρωσσίας, της Κίνας και άλλων ασιατικών κρατών, από τον Καύκασο μέχρι την Κεντρική Ασία, στην Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν στη συνάντηση της SCO, είπαμε να τους θυμίσουμε ότι, στα χώματα που πατάνε σήμερα, τα βρήκαν, καλλιεργημένα και εκπολιτισμένα κάποτε από τον Μέγα Έλληνα Αλέξανδρο και τους επιγόνους του, που επί τέσσερις αιώνες προσπαθούσαν να μεταδώσουν και να εμφυτεύσουν τα νάματα του ελληνικού πολιτισμού στους γηγενείς πληθυσμούς … Αλλά φευ, μάταια … μετά ήρθαν άλλοι … σαν την λαίλαπα και σάρωσαν ό,τι βρήκαν …
Παρά ταύτα κάτι έμεινε !! Έμεινε ότι οι γηγενείς λαοί θυμούνται μέχρι σήμερα τον Ισκαντέρ τους, τον Μέγα Αλέξανδρο που τον τιμούν σαν θεό !
Προ πολλών δεκαετιών, ένας Έλληνας, ο Βίκτορας Σαρηγιαννίδης, αρχαιολόγος,
ειδικευμένος στην Εγγύς Ανατολή και συγγραφέας είκοσι βιβλίων
μεταφρασμένων σε δέκα γλώσσες και πεντακοσίων άρθρων σε παγκόσμιας
εμβέλειας επιστημονικά περιοδικά, πήγε σε όλα τα μέρη, έσκαψε και
ανακάλυψε πάνω από 20.000 αντικείμενα χρυσά, στο
Ελληνο-βακτριανό Βασίλειο στο Αφγανιστάν και ο πέμπτος σε παγκόσμια
κλίμακα προχριστιανικός ναός στο Τουρκμενιστάν, στην κοιτίδα του
ζωροαστρικού πολιτισμού, ανεσύρθησαν χάρη στη δουλειά του και τις θυσίες
του. Αυτά βρίσκονται στο δημοσίευμα μας με τίτλο Νεκρός ενθάδε κείται Κνώσιος Ινδοφόνος, βρομίου ούναθλος Οφέλτης… Και τότε Βάκχος έθηκε ποδών ταχύτητος αγώνας …
Πήγαμε λοιπόν κι εμείς στην Σαμαρκάνδη !! Όχι παρέα με τους άλλους, αυτοί περί άλλων τυρβάζουν …
Εμείς ταξιδέψαμε ( μέσω χάρτη ) και πήγαμε κατευθείαν εκεί που θέλαμε, στο μουσείο !! Κι ανοίξαμε τις φωτογραφίες από το … Afrasiyab+Museum
Και να η μορφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε εικόνα επάνω και σε νόμισμα εδώ …
…
Και να εκεί στο μουσείο, νομίσματα με τις μορφές κάποιων επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου … , του Ευθύδημου, του Δημήτριου, του Ευκρατίδα του μεγάλου, του Σωτήριου του Μέγα !!!
Και να η πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σε χάρτη στο μουσείο !!
Η θέση του μουσείου στον χάρτη …
…
Ας δούμε τις Ελληνίδες πόλεις της Αλεξανδρινής εποχής στην Ασία.
Παρθυαία, Βακτριανή, Ινδική
Αυτές οι περιοχές αποσπάσθηκαν νωρίς από την κυριαρχία των Σελευκιδών. Ο ίδιος ο Σέλευκος Α’ αναγκάσθηκε να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Ινδικής,
αν και δεν έπαυσε να έχει σχέσεις. Από τα μέσα του γ’ αιώνα π.Α.Τ.
προέκυψαν πολλά αυτοτελή κράτη εντός της αχανούς αυτής περιοχής, λόγω
της αδυναμίας των διαδόχων του Αντιόχου Α’. Παρά το ότι μετά από κάποια νίκη του ο Αντίοχος Α’ είχε επωνομασθεί “Σωτήρ“, δεν είχε τα προτερήματα και τις αρετές του πατέρα του. Έχασε τις χώρες της μικράς Ασίας, Καππαδοκία, Πόντο, Βιθυνία και Πέργαμον, ατύχησε στον κατά της Αιγύπτου πόλεμο και έφτασε στο σημείο να θανατώσει τον μεγαλύτερο υιό του.
Μετά τον θάνατό του εν έτει 264 π.Α.Τ., ο υιός του και διάδοχος Αντίοχος Β’, τον οποίον οι Μιλήσιοι τον επωνόμασαν “Θεόν” διότι τους απήλλαξε από κάποιον τύραννο, παραδόθηκε σε κάθε ακολασία και παραμέλησε τα καθήκοντά του, ώστε στη δεκαπενταετή διάρκεια της βασιλείας του, έχασε σχεδόν το μισό βασίλειό του. Κάποιος Έλληνας αγνώστου καταγωγής, ονόματι Θεόδοτος ή Διόδοτος, εστασίασε στη Βουχαρία και ίδρυσε εκεί το Βακτρικόν κράτος, το οποίο μετά από λίγο εξαπλώθηκε μέχρι των συνόρων της Ινδικής. Έγινε τόσο μεγάλο και πολυάνθρωπο, ώστε βεβαιούται ότι περιλάμβανε χίλιες πόλεις!
Ο μεν υιός και διάδοχος του Θεοδότου Α’, Θεόδοτος Β’ νικήθηκε περί το 219 π.Α.Τ. από τον εκ Μαγνησίας Ευθύδημον, αλλά και ο Ευθύδημος διετέλεσε ανεξάρτητος του τότε βασιλεύοντος Αντιόχου Γ’, συνομολογώντας απλώς συμμαχία μαζί του και δεχόμενος την κηδεμονία του. Μετά τον θάνατο του Ευθύδημου, περί το 195 π.Α.Τ.,το Βακτρικόν κράτος χωρίστηκε στα δύο. Ο υιός του Ευθυδήμου, Δημήτριος διατήρησε τις περί την Ινδικήν κτήσεις του πατέρα του, την δε Βακτριανήν κατέλαβε ο Μένανδρος. Μετά από αυτόν ο υιός του και διάδοχος Ευκρατίδας Α’, με τη σύμπραξη των συμμάχων του Πάρθων, έξωσε τον Δημήτριον και από τις Ινδικές χώρες, συνενώνοντας τις χώρες αυτές στο Βακτρικόν κράτος.
Μετά από λίγο ο υιός του Ευκρατίδας Β’
αφού έχασε τη συμμαχία των Πάρθων κατατροπώθηκε από αυτούς εν έτει 134
π.Α.Τ. και έτσι διαλύθηκε εκείνο το βασίλειο. Παρά ταύτα επειδή το
κράτος εκείνο διετέλεσε επί εκατό και παραπάνω έτη υπό Έλληνες ηγεμόνες,
όχι μόνο διατήρησε τα σπέρματα του πολιτισμού όσα κατέθεσαν στις χώρες
εκείνες, ο Αλέξανδρος ο μέγας και ο Σέλευκος Α’ ( Σελεύκεια η επί τον Τίγριν. Η πόλις-αετός! ) , αλλά και παραδόξως τα υπέθαλψε και τα προήγαγε.
Συγχρόνως σχεδόν με την αποστασία του Διοδότου, αποστάτησαν στις νοτιοανατολικές χώρες της Κασπίας θαλάσσης τα Παρθικά στίφη με ηγεμόνα τον Αρσάκην, παραμένοντας έκτοτε ανεξάρτητα.
Οι Πάρθοι αυτοί, τους οποίους άλλοι τους λένε συγγενείς του Μηδοπερσικού κλάδου, άλλοι τους υπολαμβάνουν ως ένα εκ των τουρκικών εθνών, ήσαν και παρέμειναν νομάδες, το δε κράτος τους ωφελούμενο από την αδυναμία των Σελευκιδών έφτασε περί τα μέσα του β’ π.Α.Τ. αιώνος να περιλάβει όλες τις μεταξύ Ευφράτου και Ινδού χώρες. Παρ’ όλο που διετηρήθη περί τα 450 έτη, δεν μπορεί παρά να ονομασθεί κράτος βάρβαρον. Αλλά όμως οι εντός αυτού του κράτους περιλαμβανόμενες ελληνίδες πόλεις διατήρησαν για πολύν χρόνον τον ελληνικόν χαρακτήρα. Κύρια απόδειξις αυτού είναι ότι σώζονται νομίσματα τους μέχρι του 196 έτους μ.Α.Τ. που φέρουν την των Σελευκιδών χρονολογία.
Ακόμα και αυτοί των Πάρθων βασιλείς,
οι από τον αρχηγέτην τους καλούμενοι Αρσακίδαι, δεν έμειναν παντελώς
αναίσθητοι στις χάρες του ελληνισμού.
Έρχεται μέχρις εμάς ο θρύλος ότι στην αυλή τους άκμασε μεγάλος υποκριτής(ηθοποιός) τραγωδιών, ο Ιάσων Τραλλιανός.
Οι παλαιές φήμες έλεγαν για τα παιδιά των Περσών, των Σουσιανών και των
Γεδρωσίων, χωρών που υπάγονταν στο Παρθικό κράτος, ότι
ήδον(τραγουδούσαν) τις τραγωδίες του Ευριπίδου και του Σοφοκλέους!
Σε αυτό βέβαια, συνετέλεσαν οπωσδήποτε οι πόλεις τις οποίες έκτισαν οι
Σελευκίδες, μη εξαιρουμένων των πόλεων τις οποίες ίδρυσε ο ίδιος ο
Αλέξανδρος ο μέγας, αλλά και αυτές που προϋπήρχαν από πολύ παλαιότερες
εκστρατείες των Ελλήνων υπό τον Διόνυσον ο οποίος ίδρυσε την πόλιν Νύσσα στον Ινδό ποταμό, οι κάτοικοι της οποίας υποδέχθηκαν τον Αλέξανδρο ως συμπατριώτη**** !
****Όπως και αυτές που ιδρύθηκαν από τον Ηρακλήν, τον Περσέαν, τον Τριπτόλεμον, τον Νίνον, τον Ουρανόν και άλλους προγενέστερα !
Περσίς
Εδώ βρίσκουμε τις πόλεις,
-Λαοδίκεια
-Στάσις
-Μεθώνη
Μηδία
Για τη χώρα αυτή ο Πολύβιος λέει γενικώς ότι περιοικείται από πόλεις ελληνίδες και αναφέρει ονομαστικά,
-Επιφάνεια,τα αρχαία Εκβάτανα
-Αντιόχεια
-Αχαίς
-Ευρωπός
-Λαοδίκεια
-Απάμεια
-Εκατόμπολις
-Χάραξ
Παρθιαία,Υρκανία,Αρεία
-Σύριγξ
-Καλλιόπη
-Φεραί
-Εκατόμπυλος
-Ευμένεια
-Σώτειρα
-Χάρις
-Αχαία
Βακτριανή
-Αντιόχεια η εν Μαργιανή
-Αντιόχεια η εν Σκυθία
-Θήρα
-Ευκρατιδία
-Δημητριάς
-Ευθυδημία
………………………………………………………………………………….
Τι βλέπουμε εδώ ;; Ποιοί να ήταν αυτοί με τέτοια κρανία ;; Μήπως αυτοί που τους λένε … Ανουνάκι ;; Άραγε αυτούς πολέμησε ο Έλληνας στρατηλάτης Μέγας Αλέξανδρος στη Σογδιανή ; ( σημερινό Ουζμπεκιστάν ) Μήπως γι αυτό μέχρι και σήμερα οι Ασιάτες τον αποκαλούν Ισκαντέρ και τον τιμούν σαν θεό ;; Μήπως επειδή τους απελευθέρωσε από αυτούς ;;
…………………………………………………………………………………..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου